Budowa statków była źródłem dobrobytu i prestiżu Gdańska i jego mieszkańców przez ostatnie 150 lat. Uważamy, że produkcyjną tradycję (miejsca) należałoby kontynuować. Pytanie tylko – jakie formy współczesnej produkcji, mają szansę dorównać wspaniałym tradycjom przemysłu  stoczniowego?

Oto prezentacja dyskusji w tej kategorii:

Filip Ignatowicz, artysta multimedialny i reżyser uważa, że przestrzeń Stoczni nie może być martwym skansenem i warto zadbać, żeby to obdarzone kontekstem symbolicznym i historycznym miejsce, w którym rozpoczynała się transformacja, mogło nadal generować sensy i treści. Stocznia zawsze była dedykowana produkcji i marzy mu się, żeby tak było również w przyszłości, z tym, że nie musi być to już przemysł ciężki. W przyszłości mogą znaleźć się tu przestrzenie do produkcji kultury, znaczeń, generowania software’u i nowinek w świecie programowania – doskonałe miejsce dla różnego typu inkubatorów, start-upów i labów, a obok nich dla kontrastu drobne zakłady rzemieślnicze. Fantastyczna była by też przestrzeń dedykowana współpracy pomiędzy kulturą i sztuką, a biznesem – miejsce spotkania, rozmowy, co-workingu, konferencji i dzielenia się efektami swoich prac.

Mona Rena Górska – rzemieślniczka filozofii i kostiumów, uważa, że STOCZNIA GDAŃSKA egzemplifikuje silne powiązania z ekonomią, dlatego może w swojej przestrzeni wskazać na „nowy” rodzaj EKONOMII: nowy rodzaj rozumienia handlu, oddzielając kapitał od wartości pieniądza i poszerzając jego znaczenia o wszystkie czynności i wartości, które go generują. Czy moglibyśmy wspólnie zbudować pozakapitalistyczny model nie tyle nabywania dóbr, co SHAREowania? prze-TWORZENIA (recycle)? WSPÓŁ-użytkowania? Takie rzeczy już powstają, tylko w trochę innym tonie (wciąż są określane jako sklepy, hale targowe), jak np. stylowy second-hand shopping mall czy repair and upcycling shopping mall w Szwecji. Warto spojrzeń także na przykład polskiej inicjatywy: FIRMA IDEA – „realne wyzwania, niematerialne wartości”. Mona Rena uważa za Franciszkiem Midurą, że suwerenność kultury wytwarzana jest w oparciu o środowiska wytwórcze, rzemieślnicze, dodaje jednak – które współcześnie są już NOMADYCZNE. Dlatego też marzy jej się Stocznia jako portal dla wędrówki – wędrówki sztuki, rzemiosła, rękodzieła, GESTÓW sprawczych. W Stoczni dalej powinno dziać się WYTWÓRSTWO (#criticalmakers) – cały przekrój różnych Pracowni wybranych na podstawie badan społecznych w Gdańsku (ankieta dla mieszkanek i mieszkańców). Jednakże pomyślane nie jako prywatne, długoterminowe pracownie dla zainteresowanych, a jako otwarte przestrzenie warsztatowe do wynajmu na określony czas w skali np. dnia, albo nawet godziny. Przestrzenie warsztatowe przeplatałyby się z biurowymi, a pomiędzy nie wplecione byłyby przestrzenie rękodzieła społecznie zaangażowanego. Przeploty są wskazane, aby człowiek przestał rozdzielać te kwestie i zaczął wzmacniać połączenia UMYSŁ – CIAŁO – ZMIANA – WYTWÓR.

Roman Sebastyański, urb-artysta oraz inicjator Kolonii Artystów w Stoczni Gdańskiej uważa, Nowa Stocznia mogła by być również miejscem produkcji ekologicznej żywności. Nadmiar produktów z kilkunastu niewielkich ogródków, zakładanych i pielęgnowanych przez stałych użytkowników tych przestrzeni, przy swoich domach i miejscach pracy, mógłby trafiać na lokalny ryneczek i zaopatrywać w świeże, naturalne produkty innych mieszkańców Stoczni, a korzyści uzyskane z handlowej wymiany, mogłyby zasilać budżety różnych lokalnych inicjatyw obywatelskich.

Michał Mazurkiewicz, artysta fotograf pragnie, aby w tym miejscu pracownie artystów były przemieszane z różnymi warsztatami rzemieślniczymi, małymi firmami produkcyjnymi oraz usługami. Ważne aby właściciele nieruchomości oddawali w najem miejsca spełniające podstawowe normy bezpieczeństwa. Rozważa stworzenie marki oznaczającej projekty, produkty, dzieła sztuki  itp. związane ze Stocznią – swoistego, rozpoznawalnego znaku handlowego.

MARZENIA DO SPEŁNIENIA

PRODUKCJA

1. Stworzenie warunków do kontynuowania na tym obszarze różnych form produkcji/wytwórczości (także niematerialnej/intelektualnej) w tym również w krótkich okresach czasu (nawet godzinowych), poprzez:

– tworzenie inkubatorów przedsiębiorczości, start-upów itp.; nieuciążliwych zakładów produkcyjnych (w tym rzemieślniczych); przestrzeni co-workingowych; otwartych przestrzeniwarsztatowychna wynajem (również krótkoterminowy)

– Wykorzystanie stoczniowej wiedzy i technologii dla współczesnej produkcji

– Stworzenie warunków dla lokalnej produkcji ekologicznej żywności (urbangardening).

– Stworzenie marki oznaczającej produkty (w tym dzieła sztuki  itp.) stworzone w Stoczni – swoistego, rozpoznawalnego znaku handlowego (Made in Stocznia).